САЯСИ ТӘУЕКЕЛДІКТЕР МЕН ДАҒДАРЫСТАРДЫ БАСҚАРУ МЕН РЕТТЕУДІҢ ТЕОРИЯЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ

Abstract

Саяси және әлеуметтік процесстер экономикалық процесстерден гӛрі әлдеқайда иннерционды. Бҧл процесстердің ажырамас бӛлігі – саяси дағдарыстар[1. 3 б]. Саяси дағдарыс – бҧл, қоғамды саяси басқаруының шайқалуы, яғни билік дағдарысы, әр тҥрлі әлеуметтік таптар мен топтардың мҥдделерін жҥзеге асыру мҥмкінсіздігі. Ӛзінің салдарына байланысты, бҧл, дағдарыс тҥрлерінің ішіндегі ең ауыры, ӛйткені саяси дағдарыс әдеттегідей қоғам ӛмірінің барлық салаларына (экономикалық, әлеуметтік, рухани) ықпал етіп, тҧтас саяси жҥйенің кҥйреуіне алып келеді[2. 21 б]. Саяси дағдарыстарды басқару осы кҥнде іргелі мәселеге айналып отыр, ӛйткені дағдарыстық процесстің механизмдері мен технологияларын біле тҧра, оны, деструктивті процесстен конструктивтіге кӛшіру мҥмкін, демек бҥкіл саяси жҥйені тҧрақтандыру мҥмкіншілігі де әбден ықтимал болады[3. 3 б].